Hiç tadım yok.Hiçbişey istemiyorum.Sürekli uyuyorum,uyurken terliyorum iyice strese giriyorum.Kendimi başka bi boyuttan getirilip bu dünyaya fırlatılmış gibi hissediyorum.Neden diyeceksin? Farklı olmayamı çalışıyosun? Biliyomusun bu soruyu kendime çok sordum cevap kendiliğinden geldi..Normal değilim biliyorum ama farklı hiç değilim.Herkes gibiyim,sen gibiyim..bilmiyorum belkide değilim..zaten herkes gibi olmak zorundada değilim.Mutlu olduğum zamanları özlüyorum.Ama tebessüm etmeyeli o kadar çok zaman geçitiki mutlu anlarımda belleğimden silinmek üzereler teker teker..Bu aciz hallerimden nefret ediyorum.Bi daha sevemem dedi bana.Bi kaç gün önce aynı soruyu bana sormuştu..Beni bi daha sevemezmisin..? Bu saçmalığa daha ne kadar katlanabileceğimi merak etmiyo değildim hani ve sonunda patladım.Bir insanın hayatından bu kadar çalınırmı? Ya ben neden böyle ucuz insanlar üzerine hayal kuruyorum.İnsanları hayatında zorla tutamazsın.Bırak gitsinler.Eskiden herşey ne kadar kolaydı.Sakızımdan çıkan dövmeleri biriktirirdim.Renkli renkli kalemlerimi,Sokaktaki çocuklardan topladığım misketleri..Annemden istediğim 5o binle sakız alırdım.Yemek vakti eve gitmemek için sandiviç yaptırır Ezgiyle o boş arsada yerdik.Piknik derdik adına.Gece yarılarına kadar bisiklete binerdik.Dar sokaklarda bağıra çağıra..Mutluluk buymuş..Zamanında bende mutluymuşum meğer. herkes gibi,siz gibi,sen gibi..
Şimdi bu kadar yaşanmışlıkla bu dünyada nasıl mutlu olabilirim biri bana söylesin lütfen..Halden anlamazlar ordusuyla sırt sırta yaşarken nasıl mutlu olabilirim? İnsanların menfaatlerini karşılayamazken nasıl mutlu olabilriim? Onlar gibi olamazken nasıl mutlu olabilirim? Umud etmek güzel.Bu şehirden gidince belki mutlu olurum.Yada bu dünyadan gidince..Ümitler içindeyim çok şükürki ölüm var demiş Ziya Osman Saba ne güzel söylemiş..Bi düşünsene herşeyin bu dünyadan ibaret olduğunu..Herkes hırs delisi olurdu.Her tarafımız büzüş büzüş gezerdik..Ölmüyosunda çekiceksin o eziyeti..Bi düşünsene ne kötü..Bizde ahirette mutlu oluruz.
rabbim nihayet sana itaat edeceğiz...
artık ne kin, ne haset, ne de yaşamak hırsı,
belki bir sabah vakti, belki gece yarısı,
artık nefes almayı bırakıp gideceğiz...
ben, artık korkmuyorum; herşeyde bir hikmet var,
gecenin sonu seher, kışın sonunda bahar
belki de bir bahçeyi müjdeliyor şu duvar,
birer ağaç altında sevgilimiz, annemiz,
gece el değmemiş semâ, dalga bilmeyen deniz,
en güzel, en bahtiyar, en aydınlık, en temiz
ümitler içindeyim; çok şükür, öleceğiz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder