Aslında uzun zamandır adını duyduğum ama bi türlü okumaya fırsat bulamadığım bi kitaptı.Nihayet okuma fırsatı buldum ve okudum.İyiki de okumuşum.Filmini izlemiştim ama kitaplar her zaman daha farklı oluyor.En azından benim için.Düş dünyamın genişliğini filmler sınırlandırıyor.Bu yüzden kitap okumayı daha çok seviyorum sanırım.Herneyse..Hasan ve Emir'in arkadaşlıkları herkes gibi benide çok etkiledi.Ama kitabı okurken şunu farkettim;50 yıl önce var olan ayrılıkçı fikirler,düzenler.. herneyse başka bi ad altında hala varlığını sürdürüyor.Dünyanın neresinde olursa olsun..İnsanlar hangi ırktan,hangi dinden,hangi mezhepten olursa olsun..Eskiden bu alanlar daha genişti hiç olmazsa.Farzı misal bi ülke içerisinde..Şimdi bi ilde,bi köyde,hatta aynı evin içinde yaşayan insanlar içinde bile var.Aslında bu birazda insanlığın trajedisi..Gelelim kitaba..Kitapta en çok hoşuma giden şeylerden biride Hasanla Emir'in bi ağacın anltında kendilerine ait ufak ve içten bi dünyalarının olmasıydı..Zaman zaman onları kıskanmadım değil..
Emir'in babasına kendini ispat etmek için sürekli çırpınışlarıda içimi burktu."Hayatta hırsızlıktan büyük günah yoktur." diyor Hosseini .."Bir insanı öldürdüğün zaman bir yaşam çalmış olursun.Karısının elinden bir kocayı,çocuklarından bir babayı almış olursun.Yalan söylediğinide birinin gerçeğe ulaşma hakkını çalarsın.Hile yaptığın,birini aldattığın zaman doğruluğu,haklılığı çalmış olursun.." Çok güzel açıklamış..Afganistan'da yaşanan siyasi meselelerden sonra Emir ve Babası ülkelerini değiştiriyorlar.Daha sonra Emir kefaretini ödemek için geri dönüyor vs..
Çok hüzünlü,çok dokunaklı bir romandı ama hiç bitmesin istedim..Lakin bitti.
Sanki o çocuklar buralarda bir yerlerde gibi. En azından benim kitaplığımda yaşıyorlar.
YanıtlaSilKesinlikle tekrar okunabilitesi olan bir kitap kitapkurdu. :)
Şep.
Haklısın.Kitapta Emir'in bir sözü vardı; "Ne zaman neye gereksindiğini bilen birine sahip olmak her zaman rahatlayıcıydı." Bir gün o insana sahip olabilmemiz dileğiyle..
YanıtlaSil